Schaliegas en schalieolie (een soort aardgas en aardolie) worden uit schalie gewonnen. Lagen schalie in de aardkorst moeten worden benaderd door middel van horizontaal boren, anders dan de conventionele oliebronnen. In het proces moet het gesteente worden verhit tot 400°C. Ook moeten veel boorgaten worden gemaakt en het grondwater moet worden beschermd, bijvoorbeeld door het winningsveld te ommuren met ijs.

Ontwikkelingen over de commerciële exploitatie van schalie vinden anno 2010 op grote schaal plaats, wat zich uit in grote investeringen door oliemaatschappijen. Met deze ontwikkeling zijn grote kosten gemoeid. Men moet ook oplossingen vinden om milieuschade tegen te gaan, bijvoorbeeld omdat veel van deze oliehoudende schalie in natuurgebieden wordt gevonden.[1][2] Verder is de winning van schaliegas omstreden door het vrijkomen van grote hoeveelheden methaan die weglekt tijdens de winning. Het gevolg daarvan is dat schaliegas gedurende de eerste twintig jaar zorgt voor meer broeikasgassen in de atmosfeer dan bij het gebruik van olie, kolen of conventioneel aardgas. Methaan is een broeikasgas dat 23x zo schadelijk is als koolstofdioxide.

In de Verenigde Staten wordt aardgas nu al gewonnen uit schalies. Ook in Europa wordt onderzoek gedaan.